angst voor spreken in het openbaar

Het is vrijdagmiddag als en een leuke en spraakzame man mijn praktijk binnenkomt. Goedgekleed, aantrekkelijk, aardig. We hebben een leuk gesprek en dan komt het hoge woord eruit. Zodra hij wat wilt zeggen tegen meerdere mensen tegelijk klapt hij dicht. Geen woord komt er meer uit. En nu heeft hij een nieuwe functie gekregen waarbij hij moet spreken in het openbaar, bij de eerste de beste gelegenheid klapt hij dicht om niet meer door te kunnen. Hij heeft al een meerdere dingen geprobeerd maar kan zelf absoluut niet de oorzaak achterhalen waarom dit gebeurd en niets heeft tot nu toe geholpen. Ik neem jullie mee in een regressie waarbij één sessie het volledige probleem heeft aangepakt.

 Via regressie vraagtechnieken komen we al heel snel bij de kern van het probleem. Hij ervaart zich als 4 jarige jongen op een van de eerste dagen op de basisschool. Een overenthousiaste jongen die altijd wat te vertellen heeft. Zo ook deze dag. Hij staat voor de klas en verteld een verhaal. Het verhaal wat hij verteld komt buitengewoon grappig over en alle kinderen moeten dan ook lachen. Zelfs de juf vindt het een grappig verhaal. Helaas was het verhaal niet grappig bedoeld en de 4 jarige interpreteert het lachen van zijn klasgenoten en de juf totaal verkeerd. Deze 4 jarige jongen neemt ter plekke het besluit om nooit meer voor de klas een verhaal te vertellen.

Spreekbeurten, boekbesprekeningen, wat hij ook voor de klas moest vertellen het was een drama. Elke keer komt het 4 jarige jongentje om de hoek kijken, ook al zijn we ons daar totaal niet bewust van. Dit 4 jarige jongentje die het besluit heeft genomen om nooit meer voor de klas te praten. Dit innerlijke kind zorgt ervoor dat het oudere kind en uiteindelijk de volwassen man dichtklappen als hij iets moet vertellen voor een groep met mensen.

 Nu terugkijkend op de gebeurtenis van jaren geleden ziet hij ook in dat wat hij daar als 4 jarige vertelde heel grappig overkwam op de mensen die naar hem luisterden. We maken de energie van de 4 jarige los en deze mag vrij komen van de voor hem traumatische ervaring. We helen alles en cliënt komt terug in het hier en nu. Voor hem is nu duidelijk waar zijn angsten vandaan komen en wat er gebeurde op het moment dat hij moest gaan spreken. De 4 jarige nam hem een soort van over met alle angsten.

 We hebben afgesproken dat bij de eerste keer dat hij zou gaan spreken hij even met de “kleine” ik praat om aan te geven dat het oké is. Nu aan aantal maanden verder geeft deze man de mooiste presentaties